Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ...



Μια μέρα σε ένα κουκούλι εμφανίστηκε μια μικρή τρύπα.
Ένας άνθρωπος που πέρναγε τυχαία, στάθηκε και για ώρες παρατηρούσε την πεταλούδα που προσπαθούσε να βγει από τη μικρή αυτή τρύπα.
Μετά από κάμποσες ώρες, η πεταλούδα φάνηκε σαν να εγκατέλειπε τις προσπάθειες, ενώ η τρύπα παρέμενε το ίδιο μικρή.
Ήταν σαν η πεταλούδα να είχε κάνει ότι μπορούσε και να είχε πλέον παραδώσει δυνάμεις.
Τότε ο άνθρωπος αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα.
 Έτσι, πήρε ένα σουγιά, άνοιξε το κουκούλι και τότε η πεταλούδα βγήκε..
Όμως το σώμα της ήταν αδύνατο και μουδιασμένο.
Τα φτερά της δεν ήταν αρκετά ανεπτυγμένα και μόλις που κουνιούνταν.
Ο άνθρωπος συνέχισε να παρατηρεί, σκεπτόμενος ότι όπου να ήταν, τα φτερά της πεταλούδας θα άνοιγαν και θα μπορούσαν να σηκώσουν το σώμα της για να πετάξει.
Τίποτα όμως δεν έγινε…
Η πεταλούδα πέρασε το υπόλοιπο της ύπαρξης της σέρνοντας το αδύναμο σώμα της και τα καχεκτικά φτερά της.
Ποτέ της δεν μπόρεσε να πετάξει!
Ο άνθρωπος αυτός, θέλοντας να την βοηθήσει θεώρησε πως έκανε μια καλή πράξη.
Δεν καταλάβαινε πως η προσπάθεια της πεταλούδας να περάσει μέσα από τη στενή τρυπίτσα του κουκουλιού ήταν απαραίτητη για να μπορέσει να διοχετεύσει τα υγρά του σώματος της στα φτερά της και έτσι να μπορέσει να πετάξει…
Αυτό της το κουκούλι δεν ήταν παρά το καλούπι μέσα από το οποίο ο θεός την ανάγκαζε να περάσει για να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί.
Καμιά φορά, αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε στη ζωή μας είναι η προσπάθεια.
Αν ο θεός μας επέτρεπε να ζούμε την ζωή μας χωρίς να συναντήσουμε εμπόδια, θα παραμέναμε «μικροί» και περιορισμένοι.
Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε τόσο δυνατοί.
Δεν θα μπορούσαμε να ανοίξουμε φτερά και να πετάξουμε.


Ζήτησα δύναμη..
Και ο θεός μου έδωσε δυσκολίες για να με κάνει δυνατό.
Ζήτησα σοφία….
Και ο θεός μου έδωσε προβλήματα να λύσω.
Ζήτησα ευημερία…
Και ο θεός μου έδωσε εγκέφαλο και μύες για να δουλέψω.

Ζήτησα να μπορώ να πετάω…
Και ο θεός μου έδωσε εμπόδια να περάσω.
Ζήτησα αγάπη…
Και ο θεός μου έδωσε ανθρώπους με προβλήματα να βοηθήσω.
Ζήτησα εύνοια…
Και ο θεός μου έδωσε δυνατότητες.

Δεν έλαβα τίποτα από αυτά που ζήτησα…
Αλλά έλαβα όλα όσα χρειαζόμουνα!

Ζήσε τη Ζωή χωρίς φόβο, αντιμετώπισε όλα τα εμπόδια και απέδειξε ότι μπορείς να τα ξεπεράσεις.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

Ένας φτωχός εργάτης ήξερε πως είχε ένα θείο, πολύ πλούσιο , στο εξωτερικό.
Κάποτε ο θείος αυτός πέθανε.
Ο φτωχός εργάτης λυπήθηκε σαν το έμαθε, παραξενεύτηκε όμως όταν ο δικηγόρος του θείου του τού είπε ότι τον είχε αφήσει μοναδικό κληρονόμο της πλούσιας περιουσίας του.
<<Μάλλον με κοροιδεύει>>, σκέφτηκε σκέφτηκε ο εργάτης και δεν παρουσιάστηκε στο δικηγόρο για να αποδεχτεί την κληρονομιά. 
Έτσι την έχασε άδοξα και εξακολουθούσε να ζει μέσα στη φτώχια και τη στέρηση, ενώ θα μπορούσε να ζει σαν βασιλιάς.
Μικρό το κακό της ιστορίας μας.
Ίσως μάλιστα να ήταν έτσι καλύτερα, γιατί συχνά τα χρήματα φθείρουν τους ανθρώπους.
Όμως πόσο φοβερό είναι να φτάσει η στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε ότι χάσαμε την ευκαιρία μιας πολύ πιο σπουδαίας, αιώνιας κληρονομιάς, μόνο και μόνο επειδή δεν πιστέψαμε στη δωρεά του Θεού.
Να σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσαμε όλη μας τη ζωή να την έχουμε ζήσει σαν βασιλόπουλα του Ουρανού, απαλλαγμένοι από φόβους άγχη, και εμείς συνεχίσαμε να ζούμε στα σκοτάδια θεληματικά, μέσα στην αμαρτία και τη φθορά.
Δεν είναι ψέματα, δεν είναι υπερβολή.
Υπάρχει κληρονομιά φυλαγμένη στον Ουρανό για μας, αιώνια.
Υπάρχει διαθήκη σφραγισμένη με αίμα, το αίμα του Γιού του Θεού, του Κυρίου Ιησού Χριστού!
Όπως κάθε διαθήκη, έχει τους όρους της.
Ο βασικότερος είναι η αναγνώριση της αμαρτωλότητάς μας, μετάνοια ειλικρινής και ταπεινή και αποδοχή του έργου του Σταυρού μέσα μας.
Κι έπειτα, ζωή πίστης και υπακοής στον Αγιο Λόγο Του, περπάτημα μαζί Του αγιότητα και καθαρότητα.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

ΔΙΨΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ...


ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΩ ΝΑ ΒΑΖΩ ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ,ΟΜΩΣ ΤΟΥΤΟ ΕΔΩ  ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΓΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
.........................................................

Διψά ό Χριστός!
«Μετά τούτο ειδώς ό Ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλεσται, ίνα τελειωθή ή γραφή, λέγει Διψώ» (Ίωάν. 19,28)



Ο Κύριος μας σήμερα βρίσκεται πάνω στο σταυρό.

Ή φύσις πάσχει.
Ή γη βυθίζεται στο σκοτάδι, φορεί τα μαύρα.
Τα βράχια σείονται, το καταπέτασμα του ναού σχίζεται.
 Οι άγγελοι πενθούν και λένε στους ανθρώπους• Κλάψτε κ' εσείς για το Χριστό.

Πέντε ώρες έμεινε πάνω στο ξύλο του σταυρού ό Κύριος. Απερίγραπτο το μαρτύριο του.
Άλλα και την ώρα του πόνου δεν έχασε τη διαύγεια του. Φίλοι και εχθροί, όλοι πέρασαν από τη σκέψη του.
Όλους τους θυμήθηκε με μια αγάπη άπειρη. Θυμήθηκε την Παναγία Μητέρα και την εμπιστεύθηκε στον Ιωάννη με το «Ιδού ή μήτηρ σου» (Ίωάν. 19,27).
Θυμήθηκε και τους σταυρωτάς και είπε το «Πάτερ, άφες αυτοίς• ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23,34).

Άλλ' ή ώρα του θανάτου πλησιάζει.
Ή ζωή του Χριστού λειώνει σαν το κερί.
Οι σταυρωτοί βλέπουν την αγωνία και με σαδισμό επιχαίρουν για τα παθήματα του.
Τότε ό Χριστός ανοίγει τα χείλη και λέει• «Διψώ» (Ίωάν. 19,29).

Αυτό το λόγο θέλησα να λάβω ως θέμα.
Ελάτε να τον μελετήσουμε. Ζητώ τη βοήθεια του Εσταυρωμένου και τη δική σας προσοχή. Χριστέ, βοήθησε με Χριστιανοί, προσέξτε με.
«Διψώ». Από την ώρα πού συνελήφθη στη Γεσθημανή μέχρι τη στιγμή πού είπε τη λέξη αυτή, ό Χριστός υπέφερε μύρια μαρτύρια.
Για κανένα όμως δεν άνοιξε το στόμα του να παραπονεθεί• έμεινε άφωνος σαν άκακο αρνίο.

Τώρα όμως πού πλησιάζει το τέλος λέει «Διψώ».
Είναι μια ανάγκη του σώματος, Είναι προπαντός ό πόνος της ψυχής του
«Διψώ». Ποιος δίψα;
Εκείνος πού δημιούργησε το νερό και τις δεξαμενές του. Υδρατμοί και νέφη, θάλασσες και ωκεανοί, πηγές και λίμνες, ποταμοί και ρυάκια, όλα Είναι έργα του.
Αν δώσει μια διαταγή, ή θάλασσα θα γίνει ξηρά, οι ωκεανοί θα δείξουν το βυθό τους, οι πηγές θα στερέψουν, οί άνθρωποι θα πεθάνουν. και όμως ό δημιουργός του ύδατος διψά.

«Διψώ». Ποίος το λέει;
Εκείνος πού βρέχει επί δικαίους και αδίκους, εκείνος πού ποτίζει και τον κακούργο.
Εκείνος πού δροσίζει τα άνθη κ αϊ τη χλόη.
Εκείνος πού σε όλους προσφέρει δωρεάν το νερό.
Αυτός τώρα δίψα.

«Διψώ». Και σε ποιους το λέει;
Στους Ιουδαίους, πού μαζί με τους ξένους στρατιώτες κυκλώνουν το σταυρό.
Αυτοί είχαν ιδιαίτερο λόγο να τον ευγνωμονούν.
Δίψασαν κι αυτοί κάποτε, είπαν κι αυτοί «διψώ».
Πού, πότε; Όταν διάβαιναν την έρημο της Αραβίας. Σταλαγματιά νερό δεν υπήρχε.
Τρέχουν στο Μωϋσή «Διψούμε, δός μας νερό, χανόμαστε!».
Ό Μωυσής παρακάλεσε το Θεό, κι ό Θεός τον διέταξε να χτυπήσει με το ραβδί του ένα βράχο.
Κι ό βράχος έγινε βρύση.
Τους πότισε με άφθονο νερό.
Ποιος; Αυτός πού τώρα φωνάζει «Διψώ».
Όταν φώναξαν εκείνοι «διψούμε», ό Χριστός τους έδωσε νερό• τώρα πού ό Χριστός λέει «Διψώ», δέ' βρίσκεται ένας άπ' αυτούς να του προσφέρει λίγη δροσιά.
Ώ της αχαριστίας σας, Ιουδαίοι! «αντί του μάννα χολήν, αντί του ύδατος όξος» (αντίφ. ι6' 1).

«Διψώ». Είναι φυσικό να δίψα ό Χριστός.
Είναι τέλειος άνθρωπος, έχει τις ανάγκες πού έχουμε κ' εμείς.
Το αίμα του έφυγε, ποτίζει τη γη του Γολγοθά.
Σαν τραυματίας, σαν κουρασμένος οδοιπόρος φωνάζει «Διψώ». Άλλ' ή φωνή του «φωνή βοώντος εν τη έρήμω» (Ματθ. 3,3).
Οι σταυρωτοί δεν εννοούν ν' ανακουφίσουν τον πόνο του. 
Αντιθέτως• νερό ζητεί, κι αυτοί του προσφέρουν ξίδι με χολή.
Άλλα ή λέξη «Διψώ» δεν εκφράζει ανάγκη σωματική μόνο.
Δέ διψά μόνο το σώμα του Χριστού έχει και δίψα ψυχική.

«Διψώ». τι διψά ή ψυχή του Χριστού μας;
Διψά δικαιοσύνη.
Εκείνος είπε «Μακάριοι οι διψώντες την δικαιοσύνην» (Ματθ. 5,6).
Ποιος άλλος αγάπησε το δίκαιο όσο ό Χριστός; και όμως έπεσε πρώτο θύμα της αγριωτέρας αδικίας.
Ή καταδίκη του μένει αιώνιο στίγμα της ανθρωπινής δικαιοσύνης. «Δικαιοσύνη μάθετε, οι ενοικούντες επί της γης»(Ήσ. 26,9).
Άλλα που δικαιοσύνη;
Πάνω απ' το σταυρό σήμερα ρίχνει το θείο βλέμμα στη γη της αδικίας κι ακούω τη φωνή του «Διψώ».
Διψά δικαιοσύνη, άλλ' οί άρχοντες των λαών βουλώνουν τ' αυτιά τους χειρότερα από τους Ιουδαίους.
Άγγλος πολιτικός είπε, ότι επικρατεί όχι ό νόμος της δικαιοσύνης, άλλ' ό νόμος της ζούγκλας, ό ισχυρός καταβροχθίζει τον αδύνατο.
 Το άνθος του δικαιου μαράθηκε από το λίβα της αδικίας.

«Διψώ».
Tι διψά; Ειρήνη. Εκείνος είπε «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί» (Ματθ. 5,9) και διέταξε την Εκκλησία του να εύχεται «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου».  
«Διψώ». Tι διψά; Ειρήνη διψά ή μεγάλη καρδιά του.
Και αντί ειρήνης βρίσκει ταραχή, θόρυβο.
Τα έθνη ετοιμάζονται για πόλεμο, τροχίζουν τα μαχαίρια τους πάνω στην ακονόπετρα του μίσους, τρέχουν ακάθεκτοι στο δρόμο του αίματος.
Δέ' βρίσκει ό Χριστός αυτό πού ποθεί, κ' εξακολουθεί να φωνάζει στον μαινόμενο κόσμο• Διψώ την ειρήνη!

«Διψώ». τι διψά; Διψά αγάπη. Άλλα που αγάπη;
Τα λουλούδια της αγάπης σπανίζουν πια στον εγωιστικό μας κόσμο.
Το μίσος απλώνεται, ψυγείο κατήντησε ή γη, παγωνιά επικρατεί. 
Και ό Χριστός βλέπει τα παγόβουνα των καρδιών και φωνάζει• Κόσμε, διψώ αγάπη!
«Διψώ». τι διψά; Αγιότητα ψυχών  και σωμάτων. 
 Είναι εκείνος πού είπε «Μακάριοι οί καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται» (Ματθ. 5,8).
Άλλα που ή αγιότης, πού ή παρθενία, πού ή καθαρότης των ηθών;
Παντού υψώνονται ναοί της Αφροδίτης και βωμοί του Βάκχου.
Τη σάρκα  και όχι το πνεύμα λατρεύει ό κόσμος.  
«Πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ εστί ποιών χρηστότητα, ουκ εστίν έως ενός» (Ψαλμ. 13,3).
Ή νεότης σαπίζει μέσα στη διαφθορά, το πνεύμα τυραννείται, ή σάρκα θριαμβεύει.
Και ό Χριστός, πού βλέπει άπ' το σταυρό αυτό το βούρκο, φωνάζει• Κόσμε, διψώ αγιότητα  και καθαρότητα!

«Διψώ». τι διψά;
Αλήθεια και ειλικρίνεια στους λόγους  και τα αισθήματα μας.  
«Εγώ ειμί... ή αλήθεια»  και «ή αλήθεια ελευθερώσει υμάς», είπε (Ίωάν. 14,6• 8,32).
Άλλα πού αυτά!
Όλοι σήμερα φορούμε τη μάσκα της υποκρισίας.
Βλέπω γυναίκες πού διαβάζουν θρησκευτικά βιβλία, κάνουν μεγάλους σταυρούς, μιλούν ή μάλλον φλυαρούν περί Θεού, αλλά μένουν μόνο στα λόγια.
Έργα μηδέν άκαρπες συκιές. Λησμόνησαν τα λόγια του Χριστού  
«Ου πάς ό λέγων μοι Κύριε, Κύριε, είσελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 7,21).
Το ίδιο ισχύει  και για τους άντρες.  και ό Χριστός βλέπει τις μάσκες της υποκρισίας  και φωνάζει• Κόσμε, διψώ για αλήθεια  και ειλικρίνεια!

«Διψώ». τι διψά; Τη σωτηρία της ψυχής σου.
Χρόνια σε περιμένει ό Χριστός μας.
Άλλα συ συνεχίζεις το δρομολόγιο της αμαρτίας.
Στάσου λοιπόν μια στιγμή, άκουσε τον. Σου φωνάζει• Αμαρτωλέ, διψώ τη σωτηρία σου• γι' αυτήν φόρεσα τον ακάνθινο στέφανο, γι' αυτήν ανέβηκα στο σταυρό.

Αδελφέ συναμαρτωλέ! Αν βρισκόσουν κάτω από το σταυρό  και άκουγες το Χριστό να φωνάζει «Διψώ», είμαι βέβαιος ότι θα έτρεχες να του φέρεις ένα ποτήρι νερό. 
Άλλα  και σήμερα το ίδιο φωνάζει
«Διψώ». Διψά δικαιοσύνη, ειρήνη, αγάπη, αγιότητα, άλήθεια-ειλικρίνεια, σωτηρία ψυχών.
Μη μείνουμε ασυγκίνητοι στη φωνή του.
Όποιος αδικεί, όποιος μισεί  και φθονεί, όποιος κυλιέται στη λάσπη της ακολασίας, όποιος ζει στην υποκρισία  και το ψέμα, όποιος μένει αμετανόητος στην αμαρτία, ας του προσφέρει σήμερα ένα δάκρυ μετανοίας• αυτό προ παντός περιμένει ό Χριστός, αυτό θα είναι ή καλύτερη δροσιά του.
Ω εσταυρωμένε Λυτρωτά!
Δίψασες,  και οί σταυρωτέ σου έδωσαν χολή  και όξος• διψάς  και σήμερα, αλλά στη γη μας έχουν στερέψει οί πηγές του κάλους.
Μόνο μικρά ποταμάκια καλοσύνης  και αρετής υπάρχουν μέσα στη Σαχάρα του κόσμου.
Δως μας τη χάρη σου, ώστε τα ποταμάκια αυτά να γίνουν μεγάλοι ποταμοί, ή Σαχάρα να γίνει κήπος της Εδέμ, να βασιλεύσει παντού ή αγάπη ή δικαιοσύνη ή ειρήνη ή αγιότης ή παρθενία.
Κάνε τη σημαία του σταυρού να κυματίζει παντού.
Κάνε να σβήσουν μέσα μας όλες οι δίψες της αμαρτίας,  και ν' ανάψει στην καρδιά μας ή δίψα εκείνη της αγιότητας, πού αισθάνθηκες εσύ όταν από το σταυρό σου φώναξες «Διψώ». ,.

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία , η οποία έγινε σε Ιερό ναό των Αθηνών. Μ. Παρασκευή πρωί των ετών 1958-1967. Καταγραφή και σύντμησης 29-4-2005
 

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!


Είμαι μια μαργαρίτα σε ένα λιβάδι με μαργαρίτες... 
Αλλά μέσα σε τόσες άλλες... είναι αδύνατο να προσέξει κανείς την ομορφιά μου. 
Ένας άγγελος άκουσε τι σκεφτόταν η μαργαρίτα και σχολίασε:
Μα είσαι τόσο όμορφη...
Θέλω να είμαι μοναδική...
Για να μην ακούει παράπονα ο άγγελος, τη μετέφερε στην παραλία μιας πόλης... 
Μέρες μετά επισκέφτηκε την περιοχή ένας δημοτικός σύμβουλος, με τον κηπουρό για να την αναπλάσουν.
Δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον εδώ... σκάψτε το χώμα και φυτέψτε παντού γεράνια.
Μισό λεπτό ούρλιαξε η μαργαρίτα... θα με σκοτώσετε...

Αν υπήρχαν κι άλλες σαν κι εσένα, θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα ωραίο παρτέρι...

Απάντησε ο δημοτικός σύμβουλος:

Είναι αδύνατον όμως να βρεθούν μαργαρίτες εδώ γύρω 
και εσύ μόνη σου δεν κάνεις έναν κήπο...

Αμέσως μετά ξερίζωσε τη μαργαρίτα...! 


''paulo coelho''

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

ΒΑΡΙΑ ΦΟΡΤΙΑ


Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, κα’γω αναπαύσω ημάς.     .            .                .             .                Ματθαίος ια’ 28
                                      
Η ζωή του ανθρώπου στη γη είναι έτσι δομημένη, ώστε ο κάθε ένας μας να πρέπει να σηκώνει βάρη.
Μόνο που σε μια συντριπτική πλειοψηφία τα βάρη τα έχουμε φορτώσει εμείς στις πλάτες μας.
Κάποιος, κουβαλούσε τα βάρη των δύο οικογενειών που έφτιαξε, με χωριστά παιδιά σε κάθε μια, καθώς και μιας τρίτης που είχε στα σκαριά!
Είχε επίσης το βάρος της επιχείρησης που διηύθυνε και τις υποχρεώσεις  των φιλόδοξων ανοιγμάτων, για να τη δει να προοδεύει.
Είχε να διοικεί ανθρώπους που δεν κρατούσαν το λόγο τους, να συνεργάζεται με τοκογλύφους, να καλύπτει επιταγές τρέχοντας την τελευταία στιγμή.
<<Ε, λοιπόν, δεν είμαι και Άτλας>>, έφτασε να φωνάζει καταβεβλημένος.
Δεν είμαστε Άτλαντες, δεν μπορούμε να σηκώσουμε τον κόσμο όλο στις πλάτες μας.
Και κυρίως όχι τα βάρη που μόνοι μας φορτωθήκαμε μέσα στην αμαρτία μας.
Είμαστε φτιαγμένοι από το Θεό για να κουβαλάμε το βάρος της ημέρας, και αυτό χωρίς μέριμνα και περιττή ανησυχία.
Τα βάρη μας είναι για να τα ρίξουμε επάνω στον Ιησού Χριστό.
Για να σηκώσει Εκείνος το φορτίο, να αναλάβει Εκείνος το πρόβλημα, το θέμα, τις περιστάσεις, την υγεία, το πένθος, την ιδιαίτερη ανάγκη.
Εκείνος που πήρε στους άγιους ώμους Του το φορτίο της αμαρτίας μας και το πλήρωσε με το αίμα Του, σίγουρα μπορεί να σηκώσει κάθε βάρος μας.
Είναι ώρα να ξεφορτωθούμε, να ξεκουραστούμε.
Να ακουμπήσουμε στον Ιησού Χριστό.
Να εμπιστευτούμε πως θα νοιαστεί Εκείνος για μας.
Να πάρουμε στα χέρια μας το Λόγο Του και να σκύψουμε σ’αυτόν με πνεύμα υπακοής, γιατί πολλά από τα φορτία μας θα γλυτώσουμε, αν κάνουμε όσα Εκείνος μας λέει.
Και για όσα Εκείνος μας εμπιστευθεί να σηκώσουμε, θα μας δώσει την αντίστοιχη χάρη και δύναμη και ακόμη περισσότερη!

Κύριε μου, φύλαξέ με από του να φορτώνομαι μόνος μου όσα ποτέ δε θέλησες για μένα και δίνε μου πίστη και δύναμη, να σηκώνω αυτά που Εσύ θέλεις.



Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ


Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

ΝΑΙ, ΗΜΟΥΝ ΤΕΤΟΙΟΣ!


Ένας χριστιανός εργαζόταν στο χωράφι του, όταν πέρασε από δίπλα ο γείτονάς του.
Μόλις τον αντίκρισε, άρχισε εν ψυχρώ να τον βρίζει.
Το παιδί του Θεού τον άκουγε αμίλητο.
Όταν κάποτε σταμάτησε, του είπε: <<Φίλε μου, αν με ήξερες όσο καλά με γνωρίζει ο Θεός,  θα είχες να πεις πολλά ακόμα>>.
Παράξενη απάντηση ενός ανθρώπου ταπεινού, που κατάλαβε ποιος ήταν, τι είχε μέσα στην καρδιά του, μέχρι να συναντήσει τον Χριστό.
Είναι το πρώτο βήμα που ο Θεός περιμένει από εμάς.
Να αναγνωρίσουμε την αμαρτία μας, που μέχρι χθες
        εξοικειωμένοι μαζί της – τη θεωρούσαμε φυσιολογική.
Είναι κομμάτι πίστης για να ξεκινήσει η πνευματική μας ζωή.
Να κοιτάξουμε τα βάθη μας, να παραδεχθούμε ότι δεν κατοικεί καλό μέσα μας, να τα καταδικάσουμε όλα αυτά που πρεσβεύει η καρδιά μας, μαζί με το προσωπείο που φοράμε.
Δεν είναι ντροπή η ταπείνωση.
Είναι δόξα και καμάρι, την περιμένει ο Πατέρας ο ουράνιος με λαχτάρα για να δουλέψει στη ζωή μας.
Είναι ευλογία το κλειστό στόμα, η υπομονή.
Σε χρησιμοποιεί και σιωπηλό ο Θεός, για να φανερώσει πως μεταμορφώνονται οι άνθρωποι με τον Χριστό, για να σε κάνει <<ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ>> της αγάπης Του και του θαύματός Του.
Ας έχουμε πάντοτε υπόψη μας από πού μας έβγαλε ο Κύριος και τι Του χρωστάμε.
Ετσι θα μπορούμε να υπομένουμε και να υπηρετούμε όσους ακόμα δεν τους φώτισε η ζωή του Χριστού.


Κύριε μου, κάνε με αυθεντικό, υπομονετικό στις κακουχίες για το δικό Σου το όνομα.
Με χαρά να σηκώνω το βάρος και να υπηρετώ τις ψυχές, γιατί κι εγώ είμαι καρπός χάριτος και ελέους.
Δεν ήμουν καλύτερος, αλλά ο χειρότερος αμαρτωλός,
και όμως με δέχτηκες στην αγκαλιά Σου σαν τον τελώνη.
Σ’ευχαριστώ!

O ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΜΠΑΝΕΡΑΚΙ ΜΟΥ,

Create your own banner at mybannermaker.com! Copy this code to your website to display this banner!
...ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΟ ΕΝΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΤΟΥ...
Create your own banner at mybannermaker.com! Make your own banner at MyBannerMaker.com!

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails