Κυριακή 30 Μαΐου 2010

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ...

Εχθές, κάποιοι φίλοι από την Σερβία, μας έστειλαν το παρακάτω βίντεο και κείμενο. 
Εμείς δεν γνωρίζουμε περισσότερα για αυτό το βίντεο και δεν είμαστε σε θέση να μιλήσουμε για αυτό. 
Θα θέλαμε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
“Κάτι πολύ ασυνήθιστο που δεν έχουμε ξαναδεί!
Ένας πιστός, προσπαθώντας να αποθανατίσει το ηλιοβασίλεμα, με το κινητό του, πρόσεξε ένα παράξενο φως στα αριστερά και άρχισε να το βιντεοσκοπεί.
Ήταν ένας Άγγελος που έπαιρνε την ψυχή ενός ανθρώπου. 
Όταν πήγαν στο κτίριο, βρήκαν ότι όντως κάποιος είχε πεθάνει! 
Κοιτάξτε!”



ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com/2009/06/10/%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-amazing-video/

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

ΘΑ ΜΠΕΙ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ;....

Η φωτογραφία είναι βραβευμένη με βραβείο Πούλιτζερ το 1994 και τραβήχτηκε στο Σουδάν στη διάρκεια του λοιμού. 
Η φωτογραφία απεικονίζει ένα παιδί που χτυπήθηκε από την πείνα το οποίο σέρνεται προς μια βάση σίτισης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που βρισκόταν ένα χιλιόμετρο μακριά.
Το όρνιο περιμένει να πεθάνει το παιδί ώστε να το φάει. Η εικόνα αυτή σοκάρισε όλο τον κόσμο. 
Κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε το παιδί, περιλαμβανομένου και του φωτογράφου ο οποίος έφυγε αμέσως μετά την λήψη της φωτογραφίας.

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
Στον πλανήτη μας υπάρχουν χώρες πολύ πλούσιες, πολύ φτωχές, αλλά και οι ενδιάμεσες. 
Αν παίρναμε δυο αντιπροσωπευτικές οικογένειες, τη μία από τις πλούσιες χώρες και την άλλη από τις φτωχές χώρες, και τις συγκρίναμε μεταξύ τους, τότε έχω την αίσθηση ότι η σύγκριση θα μας άφηνε όλους άφωνους. 
Από τη μια μεριά χλιδή, πλούτος, ωραία σπίτια και αυτοκίνητα, πλούσια φαγητά, και από την άλλη φτώχεια, αρρώστια, αγραμματοσύνη, εξαθλίωση, περιθωριοποίηση, απόγνωση.
Η εικόνα αυτή γίνεται χειρότερη όταν σκεφθεί κανείς ότι εμείς θάβουμε τα προϊόντα μας στις χωματερές (για να προστατεύσουμε τις τιμές τους), ενώ, αν τα έτρωγαν τα αποσκελετωμένα παιδάκια στις χώρες του τρίτου κόσμου, δεν θα πέθαιναν από ασιτία. 
Αυτό και αν δεν είναι το αποκορύφωμα της απανθρωπιάς.



ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ
Τα χρήματα που διαθέτουν οι άλλες πολιτισμένες χώρες είναι λιγοστά και οι διάφορες οργανώσεις προσπαθούν με εράνους και άλλα μέσα να βοηθήσουν (γιατροί χωρίς σύνορα κ.α.) έτσι ώστε να σώσουν μερικούς από το θάνατο, τις αρρώστιες και ότι άλλο τραγικό μαστίζει αυτούς τους ανθρώπους.
Για σκεφτείτε ένα παιδάκι από αυτούς τους λαούς και ένα παιδάκι της Ευρώπης , της χώρας μας! 
Ποια η διαφορά;
Στην Αφρική δεν έχουν τα παιδιά παιχνίδια ,  
δεν έχουν φαγητό,  
δεν έχουν ρούχα,  
δεν έχουν φάρμακα,  
δεν έχουν αυτά που είναι απαραίτητα στη πιο τρυφερή ηλικία της ζωής τους και όχι τα πλούτη που διακρίνουν τα παιδιά της χώρας μας. 
Ας σκεφτούμε ότι άλλοι λαοί δεν έχουν τέτοια προβλήματα.



ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ....ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΜΟΡΦΟ...
ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΠΛΑΣΜΕΝΟ......
-[ εμεις οι ανθρωποι...]-
..... απο το διαδυκτιο.........

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ....



Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.

Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε 

να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες.
Το κρεβάτι του βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου.

Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει κι αυτός έξω από το παράθυρο.

Οι άντρες κατέληξαν να μιλούν ατελείωτα.
Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές.
Κάθε απόγευμα, ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικό του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.

Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι' αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η αγάπη του για την ζωή μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό.
Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.

Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε.


Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε μια παρέλαση που περνούσε.
Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας, μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του.
Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, ευχόταν μέσα του να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την θέα από το παράθυρο.
Άρχισε να αποστρέφεται τον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.

Ένα πρωινό, ενώ οι δυο συγκάτοικοι είχαν προ πολλού σταματήσει να μιλιούνται, σε μια επίσκεψη της η νοσοκόμα βρήκε στο δωμάτιο τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό.
Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του.

Ο άλλος άντρας ζήτησε να μετακινηθεί εκείνος στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο.
Η νοσοκόμα με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος.
Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του για να σηκωθεί και να ρίξει μια ματιά έξω.
Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος !

Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε:

-Πως μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα αυτά που μου περίγραφε; Πως μπορούσε να μου μιλάει για τόση ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος;

Και η νοσοκόμα του απάντησε :

-Ω θεέ μου... δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει.

Εάν ζούμε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό μας για το τι έχουν οι άλλοι, πιθανότατα θα χάσουμε την χαρά του να γίνουμε αποδέκτες αυτών που οι άλλοι θέλουν να μας δώσουν.

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ! ! ! ! !




    
ΑΛΗΘΕΙΑ...ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ;
  

ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΕΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ;

   ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΖΗΤΑΕΙ;

...ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ,
 
ΠΟΥ ΤΗΣ ΔΙΝΕΙ ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ...





να χαμόγελο δέν στοιχίζει τίποτα, κι μως εναι πολύτιμο.

Κρατάει μόνο μιά στιγμή, λλά νάμνησή του μπορεί νά εναι αώνια.

να χαμόγελο νακουφίζει τόν κουρασμένο, παρηγορεί τόν λυπημένο καί σκορπίζει τή γαλήνη στό σπίτι.

Κι μως, δέν γοράζεται, δέν δανείζεται, δέν κλέβεται, γιατί χει μόνο ξία ταν προσφέρεται.

Κι ν καμιά φορά συναντήσετε στή ζωή σας κάποιον που δέ σας δίνει τό χαμόγελο που ξίζετε, φανετε γενναιόδωροι καί δώστε του σείς τό δικό σας.

Γιατί κανένας δέν εναι τόσο φτωχός που νά μή μπορεί νά δώσει να χαμόγελο, καί κανένας δέν εναι τόσο πλούσιος πού νά μήν χει νάγκη πό να χαμόγελο. 

Καί πάντως κανένας δέν χει περισσότερη νάγκη πό να χαμόγελο πό ατόν πού δέ μπορεί νά τό δώσει στούς λλους.

 

      ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ 
                   ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ! ! ! !

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

ΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΚΑΛΑΘΙ....


Κάποιος αδελφός της Σκήτης κάποτε έσφαλε.
Έγινε συγκέντρωση στην οποία κάλεσαν τον αββά Μωυσή,αλλά αυτός δεν θέλησε να πάει.

Του παρήγγειλε τότε ο πρεσβύτερος:

"Έλα γιατί σε περιμένουν  όλοι".

Και εκείνος σηκώθηκε και πήγε κρατώντας στην πλάτη ένα καλάθι τρύπιο που το γέμισε άμμο.

Οι Πατέρες που βγήκαν να τον προϋπαντήσουν του λένε:

"Τι είναι αυτό,πάτερ;"

"Οι αμαρτίες μου-απαντά ο Γέροντας-που κυλούν και πέφτουν πίσω μου και δεν τις βλέπω.
Και ήρθα εγώ σήμερα να κρίνω  τα σφάλματα άλλου."

Όταν τ'άκουσαν αυτά οι Πατέρες,δεν είπαν τίποτε εναντίον του αδελφού,αλλά τον συγχώρεσαν.


κα φες μν τ φειλήματα μν,
ς κα μες φίεμεν τος φειλέταις μν

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Ίσως, αυτό, να σε αγγίξει όπως άγγιξε κι εμένα!


Συγκριτικά με τα πολυάριθμα ανέκδοτα και διάφορα σατιρικά κείμενα που αποστέλλονται μέσω e-mail, αυτό το μήνυμα, αποτελεί ένα είδος εξαίρεσης:
Στοχεύει στο να διεγείρει την σκέψη.
Στην Αμερική, στα πλαίσια μιας τηλεοπτικής εκπομπής, η κόρη ενός διακεκριμένου δημοσίου προσώπου ερωτήθηκε το εξής:
“Πως ήταν δυνατόν ο Θεός να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο?”
 (η ερώτηση σχετιζόταν με τα σύμβαντα της 11ης Σεπτεμβρίου)
Η κοπέλα απάντησε με ένα ιδιαίτερα αξιοσημείωτο τρόπο:
„Ππροσωπικά πιστεύω ότι, όπως εμείς, και ο Θεός θα πρέπει να νιώθει βαθύτατα λυπημένος για αυτό το συμβάν∙
όμως, εδώ και πολύ καιρό
κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να Τον απομακρύνουμε από τα σχολεία, τις κυβερνήσεις και τη προσωπική ζωή μας.

Πιστεύω δε ότι, καθώς ο Θεός εκφράζεται με αξιοπρέπεια, και επειδή έτσι κι αλλιώς προίκισε τον άνθρωπο με απόλυτη ελευθερία θελήσεως,
τελικά ίσως αναγκάστηκε να περιορίσει την παρουσία Του στα σύμβαντα που αφορούν τη ζωή μας.

«Με ποια λογική περιμένουμε από τον Θεό να μας ευλογήσει και να μας χαρίσει την προστασία Του,
τη στιγμή που απαιτούμε να αποσυρθεί απ’ τη ζωή μας?»

λαμβάνοντας υπ’ όψη τα πρόσφατα γεγονότα 


– τρομοκρατικές επιθέσεις, δολοφoνίες στα σχολεία κ.λ.π. –
πιστεύω ότι όλα αυτά ξεκίνησαν από τότε που κάποια κυρία κίνησε αγωγή, ζητώντας την κατάργηση της προσευχής στο χώρο των σχολίων ...

(
Madeleine Murray OHare – εν τω μεταξύ έπεσε θύμα δολοφονικής επιθέσεως)

 
… κι εμείς, «οι προοδευτικοί» βεβαίως, συμφωνήσαμε. 


Στη συνέχεια εμφανίσθηκε κάποιος που είπε ότι θα ήταν προτιμότερο, η Βίβλος, να αποσυρθεί από τα σχολεία.

(η βίβλος λέει: να μην σκοτώνεις, να μην κλέβεις και να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον ίδιο σου τον εαυτό …) 

 
… κι’ εμείς συμφωνήσαμε. 


στη συνέχεια, ένας διακεκριμένος ιατρός
(Dr. Benjamin Spock) είπε ότι δεν θα πρέπει να χειραγωγούμε τα παιδιά μας, όταν συμπεριφέροντε με άσχημο τρόπο, διότι ενδέχεται να παραμορφωθεί η αδύναμη προσωπικότητά τους και να τραυματιστεί η αυτοεκτίμησή τους.
Σκεφτήκαμε ότι ένας ειδικός θα πρέπει να ξέρει τι είναι αυτά που λέει.

(ο γιος του Dr. Spock αυτοκτόνησε)

 
… κι’ έτσι συμφωνήσαμε.


Κάποιος άλλος πάλι ισχυρίσθηκε ότι οι διδάσκαλοι, στα σχολεία, δεν θα έπρεπε να τιμωρούν τους μαθητές όταν παρουσιάζουν απρεπή συμπεριφορά.
Οι σχολικές αρχές συμφώνησαν ότι το σώμα των διδασκάλων δεν θα πρέπει να αγγίζει τους μαθητές, σε περίπτωση απρεπούς συμπεριφοράς, για να αποφεύγετε η δυσφήμηση και κάθε πιθανή αγωγή!
(υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στην επιβολή της πειθαρχίας, την προσβολή,
 το άγγιγμα, την χειραγωγία, το να δώσεις ένα σκαμπίλι, μια κλοτσιά κ.λ.π.!) 

 
… κι’ εμείς συμφωνήσαμε.


Τότε, κάποιος είπε:

Γιατί να μην επιτρέπουμε στις κόρες μας να κάνουν έκτρωση, αν το επιθυμούν οι ίδιες? Και βέβαια, για λόγους ευθιξίας, δεν είναι απαραίτητο να το αναφέρουν ούτε καν στους γονείς τους.

 
… κι εμείς συμφωνήσαμε.


Στη συνέχεια, κάποιο υψηλά ιστάμενο μέλος της βουλής, ισχυρίστηκε ότι βασικά δεν έχει καμία σημασία το τι κάνουμε στη σφαίρα της προσωπικής ζωής μας εν όσο αποδίδουμε στο χώρο της εργασίας μας
Συμφωνώντας με αυτό το πράγμα, 


αποκριθήκαμε ότι δεν μας ενδιαφέρει το τι κάνει ο καθένας στη προσωπική ζωή του, συμπεριλαμβανομένου και του αρχηγού του κράτους, εν όσο έχουμε τις δουλειές μας και εν όσο ανθίζει η οικονομία του κράτους μας!
Κάποιος άλλος πάλι πρότεινε:


Ας τυπώσουμε περιοδικά με φωτογραφίες γυμνών γυναικών
εκθειάζοντας την παρουσίαση της φυσικής ομορφιάς του γυναικείου σώματος

 
κι εμείς συμφωνήσαμε!!!

     Κάποιος άλλος προχώρησε, την φυσική παρουσίαση της ομορφιάς, ακόμη ένα βήμα παρακάτω δημοσιεύοντας φωτογραφίες γυμνών παιδιών.
     Κάποιος άλλος προχώρησε, την φυσική παρουσίαση της ομορφιάς, ακόμη ένα βήμα παρακάτω δημοσιεύοντας φωτογραφίες γυμνών παιδιών.

 
κι εμείς συμφωνήσαμε,


διότι καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του
εντελώς ελεύθερα 

στη συνέχεια μπήκε στο χορό και η βιομηχανία της ψυχαγωγίας λέγοντας:
     Ας δημιουργήσουμε τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες που να παρουσιάζουν σκηνές πάθους και βίας.

     Ας δημιουργήσουμε μουσική που να ενθαρρύνει την βία, τη χρήση ναρκωτικών, δολοφονικές επιθέσεις, την αυτοκτονία και κάθε είδους διαβολικής συμπεριφοράς.

Για να μπορεί δε το παιδί να εξοικειωθεί, από τα πρώτα βήματά του, με αυτό το περιβάλλον, ας δημιουργήσουμε τα κατάλληλα Videogames.
Σκεφθήκαμε δε ότι όλα αυτά δεν έχουν απολύτως καμία επίπτωση αφού πρόκειται απλά και μόνο για προϊόντα ψυχαγωγίας, τα οποία, έτσι κι αλλιώς, δεν πρόκειται να τα πάρει κανείς  στα σοβαρά.


Εκ των υστέρων αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά μας δεν έχουν συνείδηση, γιατί δεν μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα στο σωστό και το εσφαλμένο, γιατί δεν τους πειράζει αν θα σκοτώσουν κάποιους άγνωστους, τους συμμαθητές, ή τον ίδιο τον εαυτό τους.

 
Ίσως βρούμε την απάντηση αν μελετήσουμε τα δεδομένα με κάπως περισσότερη σοβαρότητα!

 

Προσωπικά πιστεύω ότι έχει να κάνει με το ότι
„ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΠΕΙΡΑΜΕ.''

Είναι πραγματικά πολύ περίεργο να βλέπει κανείς με ποια ευκολία απωθούν, οι άνθρωποι, την παρουσία του Θεού και στη συνέχεια αναρωτιούνται γιατί η προσωπική και η κοινωνική ζωή τους οδηγείται στην κόλαση.
Δεν είναι πραγματικά πολύ περίεργο το ότι πιστεύουμε με μεγάλη ευκολία όσα διαβάζουμε στις εφημερίδες,

Ενώ θέτουμε υπό αμφισβήτηση όσα γράφει η Βίβλος!
Πραγματικά, δεν είναι περίεργο με ποια ευκολία προωθούμε διάφορες διασκεδαστηκές φάρσες και αστεία, ενώ, όταν πρόκειται για μηνύματα που αφορούν το Λόγο του Θεού, οι περσότεροι από εμάς, ήμαστε πολύ σκεπτικοί στο κατά πόσο θα προωθήσουμε ένα τέτοιο μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους?
Δεν είναι περίεργο το ότι ενώ στο χώρο των ηλεκτρονικών πληροφοριών κυκλοφορούν τόσα πολλά ανόητα, αισχρά και κακόγουστα άρθρα, ωστόσο,  θεωρούμε ότι είναι ανάρμοστο, βαρετό ή και ακατάλληλο να συζητούμε δημόσια για θέματα που αφορούν τον Θεό και την πνευματική καλλιέργειά μας?

Σε τι συμπέρασμα μας οδηγεί μια τέτοια διαπίστωση?
Δεν είναι παράξενο το ότι, διαβάζοντας π.χ. αυτό το μήνυμα σκεφτόμαστε ότι ίσως δεν θα ήταν και τόσο καλό να το προωθήσουμε στη πληθώρα των φίλων μας, διότι, δεν ξέρουμε το πώς θα το αξιολογήσουν και ποια είναι η γνώμη που θα σχηματίσουν για το άτομό μας?
Πέραν τούτου, πως αντιμετωπίζουμε τη διαπίστωση του ότι συνήθως δίνουμε πολύ μεγάλη βαρύτητα στο τι σκέφτονται για εμάς οι άλλοι άνθρωποι ενώ δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα το τι άποψη έχει για εμάς ο Θεός?

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ !



                          αληθινο περιστστικο
Η Ντάνη πήγε στο σπίτι μιας φίλης της και έμεινε περισσότερο από ότι σχεδίαζε.

Έτσι θα επέστρεφε αργά στο σπίτι μόνη και με τα πόδια.

Δε φοβότανε γιατί ήταν μια μικρή κοινότητα και έμενε λίγα τετράγωνα παρακάτω.

Καθώς περπατούσε στην διάβαση ποδηλάτων η Ντάνη ζήτησε από το Θεό να την κρατήσει ασφαλή από το τυχόν κακό και κίνδυνο.
Όταν έφτασε στο στενό δρομάκι, που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι της, αποφάσισε να το διασχύσει.

Όμως, στο μέσο της διαδρομής, αντιλήφθηκε έναν άντρα να στέκεται στο τέρμα λες και την περίμενε.

Ανησύχησε προς στιγμή και άρχισε να προσεύχεται, ζητώντας προστασία από το Θεό.
Αμέσως τότε ένα χαλαρό αίσθημα γαλήνης και ασφάλειας την τύλιξε και ένιωθε λες και κάποιος περπατούσε μαζί της.

Όταν έφτασε στο τέλος του μικρού αυτού δρόμου, πέρασε ακριβώς δίπλα από τον άντρα εκείνον και έφτασε στο σπίτι ασφαλής.

Την επόμενη μέρα, διάβασε στην εφημερίδα ότι ένα νεαρό κορίτσι έπεσε θύμα βιασμού στο ίδιο ακριβώς δρομάκι, μόλις 20 λεπτά μετά από τη στιγμή που έφυγε.

Συγκλονισμένη από την τραγωδία και το γεγονός ότι μπορούσε να ήταν η ίδια σε αυτή τη κακή στιγμή, άρχισε να κλαίει ευχαριστώντας συνάμα τον Κύριο για την ασφάλεια που της παρέσχε.

Κατόπιν για να βοηθήσει αυτή τη νεαρή κοπέλα αποφάσισε να πάει στην αστυνομία.

Ένιωθε πως μπορούσε να αναγνωρίσει τον άντρα αυτόν και έτσι τους είπε την ιστορία.

Ο αστυνόμος την ρώτησε αν ήταν πρόθυμη να κοιτάξει στον κατάλογο και να δει αν μπορούσε να αναγνωρίσει τον άνδρα.

Εκείνη συμφώνησε και σε λίγο προσδιόρισε τον άντρα που είχε δει στο δρομάκι την προηγούμενη νύχτα.

Τελικά με τη βοήθειά της, βρέθηκε ο υπαίτιος εκείνος άντρας ο οποίος και παραδέχτηκε τη πράξη του.

Ο αστυνόμος τότε ευχαρίστησε την Ντάνη για την γενναιότητά της και την ρώτησε αν μπορούσε να κάνει κάτι γι’ αυτήν.

Τότε αυτή ζήτησε σαν χάρη να ρωτήσουν τον άντρα ένα πράγμα.

Η Ντάνη ήτανε περίεργη να μάθει γιατί δεν είχε επιτεθεί πρώτα στην ίδια.

Όταν τον ρώτησε ο αστυνομικός, αυτός απάντησε:
 “Επειδή δεν ήταν μόνη,είχε δύο ψηλούς άντρες που περπατούσανε πλάι της”.

Εσείς το πιστεύετε ή όχι, αυτό το περιστατικό;

Αν αμφιβάλλετε δεν θα είστε μόνοι.

Αν το πιστεύετε θα είστε από τους ανθρώπους που πραγματικά βοηθιούνται από το Θεό.

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...ΤΙ;


Η δύναμη χωρίς την αγάπη σε κάνει επιθετικό
Η τιμή χωρίς την αγάπη σε κάνει ψηλομύτη
Το καθήκον χωρίς την αγάπη σε κάνει κακόκεφο
Η ευθύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει αδίστακτο
Η δικαιοσύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει σκληρό
Η αλήθεια χωρίς την αγάπη σε κάνει κριτικό
Η ανατροφή χωρίς την αγάπη σε κάνει ατίθασο
Η εξυπνάδα χωρίς την αγάπη σε κάνει πονηρό
Η ευγένεια χωρίς την αγάπη σε κάνει υποκριτή
Η τάξη χωρίς την αγάπη σε κάνει σχολαστικό
Η γνώση χωρίς την αγάπη σε κάνει τυραννικό
Η περιουσία χωρίς την αγάπη σε κάνει τσιγκούνη
Η πίστη χωρίς την αγάπη σε κάνει φανατικό
Αλίμονο σε κείνους που τσιγκουνεύονται την αγάπη
Αυτοί φταίνε, όταν ο κόσμος αυτοδηλητηριασθεί
Τι είδους, λοιπόν, ζωή κάνεις, όταν δεν μπορείς

Ν' ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ;

O ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΜΠΑΝΕΡΑΚΙ ΜΟΥ,

Create your own banner at mybannermaker.com! Copy this code to your website to display this banner!
...ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΟ ΕΝΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΤΟΥ...
Create your own banner at mybannermaker.com! Make your own banner at MyBannerMaker.com!

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails