Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει•

Ένας υπηρέτης του Θεού πολύ αγαπητός σε όλους,είχε αφιερώσει τον εαυτό του και τα υπάρχοντά του στην υπηρεσία του ποιμνίου του.
Δεν είχε κρατήσει τίποτα για τον εαυτό του,ούτε χρήματα,ούτε περιουσία ή ακόμα και για την οικογένειά του.

Τώρα ήταν ποια ηλικιωμένος και άρρωστος,
ένιωθε πως πλησίαζε το τέλος του,και τον έπιασε στενοχώρια,για το τι θα γινόταν η γυναίκα του και τα παιδιά του.

Όπως καθόταν κάποια μέρα στο παράθυρο του σπιτιού του κοιτώντας έξω,είδε ένα μικρό πουλάκι που κρατούσε ένα σκουληκάκι στο ράμφος του.

- Αν ο Θεός σκέφτηκε,μπορεί να φροντίζει το μικρό αυτό και απροστάτευτο πουλάκι,σίγουρα μπορεί πολύ καλύτερα να φροντίσει και την οικογένειά μου.
Και με αυτή τη σκέψη η καρδιά του ηρέμησε!!!

Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει καλύτερη εξασφάλιση,από το να γνωρίζεις ότι βρίσκεσαι στα χέρια του Παντοδύναμου Θεού.

Κανένας τραπεζικός λογαριασμός,κανένα ομόλογο,καμία μετοχή δεν μπορούν να μας εξασφαλίσουν τόση σιγουριά.

Όλα γύρω μας,ιδικά της μέρες που διανύουμε,είναι ρευστά.

Το οικονομικό σύστημα που πάνω του στηρίχτηκαν πολλοί άνθρωποι καταρρέει,παρασύροντας και όλους αυτούς που στήριξαν της ελπίδες τους σ αυτό.Το χρήμα είναι απλά ένα μέσον για να ζήσουμε την κάθε μας μέρα.

Όλες οι υλικές αξίες μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας εγκαταλείψουν,και να μας αφήσουν μετέωρους.

Όχι όμως ο Θεός!

Αλλά δεν είναι δίκαιο,ούτε τίμιο,να Τον επικαλούμαστε μόνο την ώρα που τον χρειαζόμαστε για να μας δώσει ότι έχουμε ανάγκη.
Αξίζει το καλύτερο!!!

Με όλη μας τη δύναμη,να του δώσουμε όλη μας την καρδιά,όλο μας τον χρόνο,και όλο μας το είναι.
Να Τον κάνουμε πραγματικά Κύριό μας και Θεό μας,να Τον εμπιστευθούμε σε όλα,να γίνουμε ο καθένας στον τομέα του και στο περιβάλλον του υπηρέτες δικοί Του,φορείς της αγάπης Του,της γλυκύτητάς Του,και της παρηγοριά Του.

Ας μάθουμε με την βοήθειά Του,να αναπαυόμαστε και να ησυχάζουμε στη δική Του μέριμνα,και στη δική Του φροντίδα... 

O ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ...

Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς.
Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ,
φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ,
φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,
και όλα γίνονται, αν έχεις:

ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ,
μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ,
μια καλή ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ,
άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ,
αλλά πάνω απ 'όλα έναν έμπειρο οδηγό

που ονομάζεται ΘΕΟΣ. —

«Δεν ήρθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια» Μάρκος 2:17.

«Δεν ήρθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια» Μάρκος 2:17.

«Την αμαρτία μου τη φανέρωσα σε σένα και την ανομία μου δεν την έκρυψα... κι Εσύ μου συγχώρησες την αμαρτία μου» Ψαλμοί 32:5

Ένας Γάλλος άρχοντας περιοδεύοντας στη χώρα του επισκέφτηκε και μια φυλακή με αρκετούς κατάδικους.

Πήγαινε από κελί σε κελί και ρωτούσε τους κατάδικους γιατί βρίσκονταν εκεί.

Ολοι τού έλεγαν ότι είναι αθώοι και ότι άδικα τους καταδίκασαν.

Τελικά έφτασε και σε κάποιον, ο οποίος είπε: 

«Αν και πολύ θέλω να ελευθερωθώ, εντούτοις ομολογώ ότι είμαι ένοχος.

Διέπραξα πολλά εγκλήματα και πράγματι αξίζω να βρίσκομαι εδώ».

Ο άρχοντας άκουσε με προσοχή τα λόγια του φυλακισμένου και κατόπιν είπε μεγαλόφωνα: «Δυστυχισμένε άνθρωπε!

Τι κρίμα να βρίσκεσαι ανάμεσα σε τόσους αθώους!

Δεν πρέπει να τους διαφθείρεις όλους αυτούς. Πρέπει να φύγεις από κοντά τους».

Ο άρχοντας ήξερε πολύ καλά ότι όλοι ήταν ένοχοι, αλλά εκείνος που το ομολόγησε είχε μετανοήσει, γι’ αυτό και του έδωσε χάρη.

Οι μόνοι που δικαιούνται σωτηρία είναι εκείνοι που αναγνωρίζουν την ανάγκη χάρης από το Θεό.

Ο Χριστός είπε:

«Δεν ήρθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια» Μάρκος 2:17.


ΠΗΓΗ: http://stabarogmailcom.blogspot.com/2012/01/217.html