ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ...

"Αγαπητοί, ας αγαπώμεν αλλήλους, διότι η αγάπη είναι εκ του Θεού, και πας όστις αγαπά, εκ του Θεού εγεννήθη, και γνωρίζει τον Θεόν."
                                       Α΄ Ιωάννου δ΄ 7

Η δασκάλα στο Κατηχητικό Σχολείο προσπαθούσε να διδάξει τα παιδάκια προσχολικής ηλικίας για την αγάπη προς τους γύρω μας:

«Αυτός παιδιά μου, είναι ο χρυσός κανόνας. Να θυμάστε: Είμαστε εδώ, για να βοηθάμε τους άλλους».

Τότε ένα κοριτσάκι ρώτησε με αφέλεια:

«Και οι άλλοι, γιατί είναι εδώ;»

«Αγάπη είναι ν’ αγαπάς», έλεγε κάποιος και μάλλον είναι ο πιο απλός αλλά και ο πιο εκφραστικός ορισμός της αγάπης.

Ο φυσικός άνθρωπος δεν ξέρει, παρά να αγαπά τον εαυτό του.

Όλοι και όλα στρέφονται γύρω από αυτόν.

Οι άλλοι «είναι εδώ» για να τον βοηθούν.

Πόσα παράπονα στα ανδρόγυνα, πόση πίκρα στις ανθρώπινες σχέσεις και φιλίες, πόσα ανεκπλήρωτα όνειρα στα παιδιά, στους γονείς, οφείλονται ακριβώς σ’ αυτήν την τάση: να θέλουμε οι άλλοι να μας αγαπούν, να ενδιαφέρονται για μας, να ασχολούνται μαζί μας, να μας φροντίζουν.

Όταν έρθει ο Χριστός στην καρδιά μας, μας γεμίζει με τη δική Του αγάπη.

Εκπληρώνει όλους τους πόθους μας για αγάπη και ενδιαφέρον.

Είναι το παν για μας.

Κι έτσι γεμάτοι από Εκείνον, έχουμε πολλά να δώσουμε στους άλλους.

Δεν τρωγόμαστε πια με τον εαυτό μας.

Είναι πεθαμένος.

Η καινούρια καρδιά που μας δίνει ο Κύριός μας βγάζει αγάπη για όλους.

Όποιοι κι αν είναι, ό,τι κι αν μας έχουν κάνει.

Η χαρά μας βρίσκεται στο να δίνουμε, όχι στο να παίρνουμε.

Στο να υπηρετούμε, όχι να μας υπηρετούν.

Χωρίς συμφέρον.

Χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση.

Κύριέ μου, θέλω να γίνω πηγή αγάπης, της δικής Σου αγάπης, μέσα στο σπίτι μου, στην εκκλησία μου, στο περιβάλλον μου. 

Να συμπεριφέρομαι σε όλους όπως θα το έκανα σε Σένα. 

Και έτσι να γίνω πηγή ευλογίας στους συναδέλφους μου, στην οικογένειά μου, στους αδελφούς μου.