Κάποιος αδελφός της Σκήτης κάποτε έσφαλε.
Έγινε συγκέντρωση στην οποία κάλεσαν τον αββά Μωυσή,αλλά αυτός δεν θέλησε να πάει.
Του παρήγγειλε τότε ο πρεσβύτερος:
"Έλα γιατί σε περιμένουν όλοι".
Και εκείνος σηκώθηκε και πήγε κρατώντας στην πλάτη ένα καλάθι τρύπιο που το γέμισε άμμο.
Οι Πατέρες που βγήκαν να τον προϋπαντήσουν του λένε:
"Τι είναι αυτό,πάτερ;"
"Οι αμαρτίες μου-απαντά ο Γέροντας-που κυλούν και πέφτουν πίσω μου και δεν τις βλέπω.
Και ήρθα εγώ σήμερα να κρίνω τα σφάλματα άλλου."
Όταν τ'άκουσαν αυτά οι Πατέρες,δεν είπαν τίποτε εναντίον του αδελφού,αλλά τον συγχώρεσαν.
…καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,
ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν•
Πολλές φορες κρίνουμε τις αμαρτίες των άλλων με ευκολία, ενώ τις δικές μας τις ξεχνάμε και τις λησμονούμε.Αν δεν έχουμε αυτομεμψία πνευματική ζωή δεν κανουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου απόγευμα