Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Η ΧΑΡΑ ΜΑΣ


Ήταν συμφοιτήτριες στην Ιατρική Σχολή.
Μαζί στο αμφιθέατρο, μαζί στις κλινικές, μαζί και στους διαδρόμους της σχολής.
Η μια πιστό παιδί του Θεού, με ζωή καθαρή και εξαρτημένη από τον Κύριο.
Με τις πρώτες ευκαιρίες άρχισε να μιλά στη φίλη της για το Χριστό και την πλούσια ζωή που χαρίζει.
 Η άλλη άκουγε, μα δεν πολυμιλούσε.
’Αρχισε σιγά-σιγά να αραιώνει και να αποφεύγει την παρέα της πιστής κοπέλας διακριτικά.
Σχεδόν εξαφανίστηκαν η μια από τη ζωή της άλλης. Ενάμισι χρόνο μετά, με αφορμή κάποια προβλήματα υγείας, η μια επισκέφτηκε την άλλη.
Η αδιάφορη για τα πνευματικά κοπέλα ξέσπασε σε κλάματα.
«Ξέρεις, σου χρωστάω μια εξομολόγηση.
Εγώ ήμουν η αιτία που κόψαμε μεταξύ μας.
Αυτά που μου έλεγες για το Χριστό μου άρεσαν, αλλά άρχισα, καθώς σε ζούσα πια, να έχω πρόβλημα μαζί σου. Σε ζήλευα τρομερά.
Ζήλευα που ήσουν πάντα χαρούμενη και ήσυχη, αναπαυμένη στο Θεό σου.
Εγώ είχα το φίλο μου, ήμουν κάθε βράδυ σ' άλλη ταβέρνα κι είχα σίγουρα μεγαλύτερη ποικιλία στη ζωή μου.
 Όμως χαρά δεν είχα, ούτε έχω.
Ενώ εσύ ήσουν σπίτι-εκκλησία-σχολή, είχες λιγότερα λεφτά και πάντα χαμογελούσες και ήσουν γαλήνια.
Ακόμη και όταν «κόπηκες» σ' ένα μάθημα είχες πει:
ο Θεός θα φροντίσει.
Θέλω κι εγώ αυτή τη χαρά του Χριστού, πες μου πώς να τη βρω».
Η χαρά του Χριστού στην καρδιά μας είναι ανεξάρτητη από τις καταστάσεις, τις περιστάσεις, τις συνθήκες.
Η χαρά του Χριστού πηγάζει από το ίδιο το πρόσωπο του Κυρίου μας, γι' αυτό δεν επηρεάζεται, ούτε συρρικνώνεται.
Η χαρά του Χριστού είναι η δύναμη της ζωής μας.

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.


Ένας μικρούλης έριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του. 

Δεν πρόσεξε, όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει. 

Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι. 

Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι αυτό το πετροβόλημα.
Αλλά δεν άργησε να εννοήσει. 

Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν.
Και με τα κυματάκια, που προκαλούσαν , το έφεραν σιγά-σιγά πίσω στην ακρογιαλιά. 

Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στην αγκαλιά του.

Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν, μοιάζουν μ’ αυτό το πετροβόλημα. 
Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά Του, για να γυρίσουμε σ’ Αυτόν.   

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ (Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου)


Άρχιζε πάντα απ' το Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του
Βίου το κέρδος είν' αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις
Γνώριζε όλα τα καλά έργα των δικαίων
Δεινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος
Ευεργετείς; Μάθε λοιπόν πως το Θεό μιμείσαι.
Ζήτα απ' το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ
Η σάρκα η ανθρώπινη να συγκρατείται πρέπει και να δαμάζεται γερά
Θυμό χαλίνωνε, μη πέσεις έξω από τη λογική
Ίσια ψηλά το βλέμμα σου, στη γλώσσα να 'χεις μέτρο
Κλειδί στ' αυτιά να βρίσκεται, το γέλιο σου να 'ναι σεμνό
Λυχνάρι να πορεύεται η λογική μπροστά από κάθε σου έργο
Μη σου γλυστράει κάτω απ' ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει
Να ερευνάς τα πάντα με το νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται
Ξένος πως είσαι, μάθε το καλά. Γι' αυτό τίμα τους ξένους
Όταν στη γαλήνη ταξιδεύεις, τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα
Πάντα να δέχεσαι ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται
Ραβδί να σε χτυπά του δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά
Στις θύρες των σοφών να πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ' τις θύρες των πλουσίων
Το μικρό, μικρό δεν είναι όταν σε κάτι μέγα οδηγεί
Ύβριν χαλίνωνε, μακρυά απ' την έπαρση μέγας σοφός να γίνεις
Φυλάξου συ απ' το πέσιμο, σαν όμως άλλος πέσει, μη γελάς
Χάρισμα το να σε φθονούν, αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ
Ψυχή που στο Θεό προσφέρεται, είναι η καλύτερη θυσία
Ω, ποιος θα τα φυλάξει όλα αυτά; Αυτός και θα σωθεί!

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΜΟΥ!



Ένας από τους μοναχούς της σκήτης έκανε ένα μεγάλο λάθος και ο σοφότερος ερημίτης μοναχός κλήθηκε για να τον κρίνει.
Ο ερημίτης αρνήθηκε, αλλά επιμένανε τόσο πολύ, που στο τέλος συμφώνησε να πάει.

Έφτασε κουβαλώντας στην πλάτη του έναν κουβά με τρύπες, από τις οποίες έτρεχε άμμος.
-Ήρθα να κρίνω τον γέιτονά μου- είπε ο ερημίτης στον επικεφαλή της μονής.
 - Οι αμαρτίες μου τρέχουν από πίσω μου, όπως η άμμος τρέχει από αυτόν τον κουβά.
Αλλά αφού δεν κοιτάω πίσω, και δεν προσέχω τις δικές μου αμαρτίες, κλήθηκα να κρίνω τον γείτονά μου.
Οι μοναχοί αμέσως σταμάτησαν την τιμωρία.

ΤΟΥ  Paulo Coelho

O ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΜΠΑΝΕΡΑΚΙ ΜΟΥ,

Create your own banner at mybannermaker.com! Copy this code to your website to display this banner!
...ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΟ ΕΝΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΤΟΥ...
Create your own banner at mybannermaker.com! Make your own banner at MyBannerMaker.com!

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails